23.11.15



Φίλε μου,

Και ύστερα λένε οτι δεν αλλάζει ο άνθρωπος..

Μωρέ όχι μονο αλλάζει, άλλος άνθρωπος γίνεται...

Γίνεται αυτός που κάνει οτι σνόμπαρε...

Γίνεται αυτός που ποδοπατάει ένα προς ένα όλα τα μη και τα πρέπει του.

Που  "πουλάει" το παρελθόν του , για ένα "ενδοξο" μέλλον και ύστερα επιστρέφει σε αυτό, όπως ο δολοφόνος στον τόπο του εγκλήματος.

Αλλάζει μωρέ ο άνθρωπος γιατί του τελειώνει κάθε μέρα ο χρόνος.

Και βλέπει όλα του τα απωθημένα  να του κουνούν λευκό μαντήλι, αυτό της εκεχειρίας.

  

Κατερίνα







 



 

19.9.13

Tώρα που φεύγει το καλοκαίρι
Θέλω να σου πω την αλήθεια
Μεγάλωσες πια
Δεν σου αξίζουν τα παραμύθια

Δεν είναι το καλοκαίρι εποχή
Είναι η άδεια που παίρνουν
Το Φθινόπωρο κι η Άνοιξη

Βγάζει ο ουρανός τα ρούχα του
Στεγνώνουν οι άνθρωποι
Γίνονται παχιές οι σκιές
Και οι μέρες βαριές, αργούν να σβήσουν

Ευτυχώς το Φθινόπωρο θα δώσει βροχές
Ο Χειμώνας θα φέρει νύχτες με χιόνια λευκές
Η Άνοιξη θα μας γεμίσει με ωραίες μυρωδιές
Κι ύστερα πάλι θα μπουκώσουμε στο λάδι καρύδας.


Βασίλης Μαρούδας: Έρωτες και Μάχες αυτοτελείς. 

Στη Μ., εκείνη ξέρει ..

21.7.13

ένα νησι

Πόσο θα ήθελα να υπάρχει κάπου ένα νησί για αυτούς που είναι σοφοι και καλής προαιρεσης....

Αλμπερτ Αινσταιν


13.6.13

Τι είναι αυτό που αγαπάς να μισείς περισσότερο σε εσένα;

Την βαθιά κρυμμένη αισιοδοξία, την χαζή φιλοδοξία, την ανυπομονησία για το αύριο, την αγωνία της άγνοιας.

Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο σε εσένα;

Την αφέλεια που βγαίνει σε καλό

Τι είναι αυτό που βγαίνει σε καλό;

Ότι κάνεις, όχι απαραίτητα με την καρδία σου, αλλά τελικά το αγαπάς, με τον καιρό

Τι αγαπάς με τον καιρό;

Πολλά...πρόσωπα πράγματα αναμνήσεις..αυτά που δεν μπορείς να αναθεωρήσεις πια

Τι δεν μπορείς να αναθεωρήσεις πια;

Αυτά που ούτως ή άλλως έπρεπε να έρθουν

Υπάρχει πρέπει;

Υπάρχει  για να υπάρχει και το θέλω

Θες;

Πολύ.

Μπορείς;

Πρέπει.

30.1.13

"Το κουνούπι και το αστέρι"



Μια φορά ένα νεαρό κι ευαίσθητο κουνούπι αφιέρωσε την καρδιά του σε ένα
αστέρι. Μίλησε στην μητέρα του για αυτό κι εκείνη τον ορμήνεψε να δώσει την
καρδιά του σε μια λάμπα πετρελαίου καλύτερα. «Τα αστέρια δεν είναι πράγμα να
τριγυρίζεις» του είπε «οι λάμπες, ναι, εκεί να τριγυρίζεις πρέπει». «Έτσι
φτάνεις κάπου» είπε ο πατέρας του κουνουπιού «κυνηγώντας αστέρια δεν φτάνεις
πουθενά». Αλλά το κουνούπι δεν έπαιρνε στα σοβαρά τις συμβουλές ούτε του
ενός, ούτε της άλλης. Κάθε βράδυ, με το σούρουπο, την ώρα που έβγαινε το
αστέρι του, αυτός άρχιζε να πετάει προς την κατεύθυνσή του και κάθε πρωί,
με το χάραμα, σερνόταν πίσω στο σπίτι του αποκαμωμένος από τον μάταιο αγώνα
του. Μια μέρα, ο πατέρας του, τού είπε: «Δεν έχεις κάψει ούτε ένα από τα
φτερά σου παιδί μου, και μου φαίνεται σαν να μην έχεις σκοπό να τα κάψεις
ποτέ. Όλοι σου οι αδελφοί καεί άσχημα πετώντας γύρω από τα φανάρια του
δρόμου και όλες σου οι αδελφές έχουν τσουρουφλιστεί φοβερά πετώντας γύρω από
λυχνάρια στο σπίτι. Άντε, λοιπόν, αρκετά, ξεκουμπίσου από δω και πήγαινε να
καψαλιστείς! Τέτοιο μαντράχαλοκούνουπο σαν και σένα και ούτε ένα
εγκαυματάκι!». Το κουνούπι έφυγε από το σπίτι του πατέρα του, δεν ήθελε όμως
να πετάει γύρω από φανάρια στον δρόμο, ούτε ήθελε να πετάει να πετάει γύρω
από λυχνάρια στο σπίτι. Ρίχτηκε με την μουσούδα στην προσπάθεια να φτάσει
στο αστέρι, που ήταν τέσσερα και ένα τρίτο έτη φωτός ή εικοσιπέντε
τρισεκατομύρια μίλια απόσταση. Το κουνούπι πίστευε ότι ήταν απλώς πιασμένο
στα πάνω κλαδιά ενός δέντρου. Ποτέ δεν το έφτασε το αστέρι, κάθε νύκτα όμως
έβαζε τα δυνατά του προσπαθώντας να το φτάσει. Κι όταν γέρασε πάρα πολύ το
κουνούπι μας άρχισε να νομίζει ότι είχε όντως φτάσει το αστέρι και το έλεγε
από δω και από κει. Αυτό του έδινε μια βαθιά και μόνιμη ικανοποίηση και έτσι
έζησε μέχρι τα πιο βαθιά γεράματα. Οι γονείς του και οι αδελφοί του και οι
αδελφές του είχαν όλοι απανθρακωθεί όταν ήταν ακόμα νεώτατοι.
Επιμύθιον: 
Δεν υπάρχει δίλημμα επιλογής ανάμεσα στα κάρβουνα και τα αστέρια
(του James Thurber: "Fables for Our Time")

24.12.12

Ιστορία δύο πόλεων

"Ήταν τα καλύτερα χρόνια, μα συγχρόνως και τα χειρότερα χρόνια, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της απρονοησίας, ήταν η περίοδος της πίστης, ήταν η περίοδος της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτε μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι κατευθείαν προς το Παράδεισο, πηγαίναμε όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση... "
Κάρολος Ντίκενς

Γραμμα στον Άγιο.




Αγαπημένε μου Αη- Βασίλη,


Το 2013 θέλω να μου φέρεις όλα τα αυτονόητα που πήρε μαζί της μια μαύρη τρύπα.

Θέλω ακόμα να μου φέρεις μανταλάκια να κρεμάσω τα όνειρα μου!

Kαι  μια ηλεκτρική σκούπα να ρουφήξει από τον κόσμο την ασχήμια και την αδικία.

Φέτος χάρισε μας λιγότερα πράγματα και περισσότερη ελπίδα, αισιοδοξία και τόλμη.

Σε καλά και κακά παιδιά, μην κρύψεις φέτος την αλήθεια: ότι υπάρχεις, πίσω από μικρές στιγμούλες ευτυχίας.

Και κάνε αυτές τις στιγμούλες, περισσότερες!

Κάλε μου Άγιε, είναι η πρώτη φορά που σου στέλνω γράμμα. Είναι η πρώτη φορά χρειαζόμαστε απαραίτητα ένα παραμύθι με καλό τέλος.

Να είσαι γενναιόδωρος.

Και μην αργείς.

Καλή μας χρονιά.